Obóz powstał z rozkazu Heinricha Himmlera. Podczas wizyty w Lublinie nakazał budowę obozu dla 25-50 tysięcy więźniów, którzy byliby wykorzystywani w warsztatach oraz na budowach SS i policji”.
Budowę rozpoczęto jesienią 1941 roku. Początkowa nazwa obozu to Kriegsgefangenenlager der Waffen SS Lublin. Kiedy obóz został przemianowany na obóz koncentracyjny w lutym 1943 roku jego nazwę zmieniono na Konzentrationslager Lublin. KL Lublin stanowił istotne ogniwo realizacji „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”. Został również wykorzystany jako obóz karno-przejściowy dla polskiej ludności wiejskiej.
Majdanek funkcjonował od października 1941 r. do lipca 1944 r.. Więźniowie przybywali z różnych państw. Poza Żydami i Polakami najliczniejszymi grupami byli Rosjanie, Białorusini i Ukraińcy.
W obozie więźniom towarzyszył strach, głód, choroby i katorżnicza praca, oprócz tego, za każde przewinienie nakładano na nich bardzo surowe kary. Ginęli w następstwie okropnych warunków bytowych, w wynikach licznych egzekucji oraz w komorach gazowych. Spośród prawdopodobnie 150 tysięcy więźniów życie straciło blisko 80 tysięcy osób.
Historia lubelskiego obozu koncentracyjnego dobiegła końca 22 lipca 1944 r.